- Gegevens
naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
Foto: Frank Schäfer
Driekleurige kempvissen bestaan al tientallen jaren, meestal Butterfly Bettas genoemd. Op dit moment heeft Aquarium Glaser (Groothandel uit Duitsland) een aantal exemplaren van een niet alleen mooie, maar ook emblematische Betta-kweekvorm in stock, die geverfd zijn in de nationale kleuren van Thailand! (dec 2018)
naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
De kegelvlekbarbeel (Trigonostigma heteromorpha), hockeystickbarbeel (Trigonostigma hengeli) en de Trigonostigma espei worden vaak met elkaar verward.
Het verschil tussen deze vissen is aan een aantal dingen te zien. De Trigonostigma hengeli is de kleinste van de drie, de Trigonostigma heteromorpha de grootste. Logischerwijs zit de Trigonostigma espei er dus tussenin. De Trigonostigma heteromorpha heeft een rozige kleur met een grote driehoekige vlek. Bij de Trigonostigma espei en de Trigonostigma hengeli heeft deze echt een hockeystickvorm. De Trigonostigma hengeli heeft hier een fel oranje streep boven, de Trigonostigma espei is helemaal oranje. (juli 2020).
vervolg: oktober 2023
Momenteel zijn er 5 soorten kegelvlekbarbeel (Trigonostigma) wetenschappelijk benoemd en geaccepteerd: de “klassieke” kegelvlekbarbeel (T. heteromorpha), plus T. hengeli, T. espei, T. somhongsi en T. truncata.
Genetische studies hebben echter aangetoond dat er nog meer soorten zijn. Een spannend onderwerp!
De kegelvekbarbeel, T. hengeli, komt van de grote Soenda-eilanden Sumatra en Borneo. Typisch heeft deze prachtige soort een fel oranjeroze streep rond de relatief kleine wigvlek, terwijl de rest van het lichaam licht gekleurd en enigszins transparant is. Het is onwaarschijnlijk dat T. hengeli verward zal worden met T. heteromorpha, maar er is altijd verwarring met T. espei. T. espei lijkt in wezen op T. heteromorpha, het voorste lichaam is gekleurd in T. espei (licht/transparant bij T. hengeli). Bij het paaien kan T. hengeli zeer intens gekleurd zijn. >https://www.aquariumglaser.de/fischarchiv/trigonostigma-hengeli/
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
In 2015 werd een scalare import uit Belem, Para, Brazilië geïntroduceerd in het programma voor een ray-import, die niemand van ons op dat moment kende.
Al in 2016 vielen een paar blauwe mutanten met rode irissen uit bij een F1-nakomeling. Deze blauwe scalaren van een wilde vangstkwekerij waren de startdieren voor de stabilisatie van onze mutatieveredelingslijn "Belem Sky Blue". De F2 van selectiefokken toonde al zijn potentieel in kleur, grootte en vinvorming. Het broedgedrag is exemplarisch en, zoals typisch voor scalaren, zeer intens. Pas nu kun je het bestaande spectrum van zwarte en blauwe kleuren zien. Wat onze kweker Kurt Jülich betreft. We hebben nu deze dieren voor het eerst in goede hoeveelheid aangeboden.
Tekst: Kurt Jülich, Foto's: Jürgen Glaser en Frank Schäfer
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
Video 1: https://youtu.be/p9oh7XAFcXc Video 2: https://youtu.be/hSRX3-D6DXs
Fascinerende beelden in de video van het Virginia Aquarium & Marine Science Center. Daar konden ze op 6 feb 2018 vastleggen hoe een piepkleine octopus geboren werd. De video van het prachtige moment verspreidt zich razendsnel over de hele wereld.
Het is niet het enige exemplaar dat mocht kennismaken met de wereld. Volgens Julie Levans, medewerker in het aquarium, zijn er ongeveer vijftien tot twintig piepjonge octopussen geboren.
Het is niet ongewoon dat een octopus zo snel van kleur verandert. “We geloven dat het gepaard gaat met de stress die ze tijdens de geboorte ondervinden”, klinkt het. “Ook een mogelijkheid is dat ze zich willen beschermen tegen mogelijke gevaren in hun nieuwe omgeving. Hun instinct kan dan leiden tot deze camouflage.” Hoe dan ook bleef de doorzichtige kleur niet lang van toepassing: al na enkele seconden was de bruine kleur van het zeedier zichtbaar.
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
De blobvis, Psychrolutes marcidus, is een vis die in heel diepe wateren zwemt voor de kust van Australië, Tasmanië en Nieuw-Zeeland. Daar leeft hij op een diepte van ongeveer 600 tot 1.200 meter onder het wateroppervlak, waar de druk in het water veel hoger is.
Het lijf van de blobvis is perfect aangepast aan die hogere druk en aan de minieme hoeveelheid van licht. Dankzij zijn flexibele lijf en zachte graten breekt de vis niet en raakt hij ook niet geplet door de druk. Een blobvis heeft ook geen zwemblaas, een luchtdichte flexibele blaas die de meeste vissen gebruiken om hun drijfvermogen te regelen. Dat zou immers ook imploderen onder die extreme druk. Dankzij die kenmerken ziet meneer Blobby er eigenlijk opvallend normaal uit in zijn natuurlijke habitat: Maar als je zo’n vis dichter naar het wateroppervlak toebrengt, weg van de extreme hoge druk, dan zakt die wel als een pudding in elkaar. Normaal gezien komen de vissen nooit dichter dan 300 meter bij het wateroppervlak. Tenzij ze meegenomen zijn door een visser of een wetenschapper. Dan komen ze gedecomprimeerd boven, met de iconische foto van Parkinson als resultaat.
Meneer Blobby, de lelijkste vis ooit, blijkt eigenlijk helemaal niet zo misvormd te zijn
Toen de wereld mocht stemmen op het lelijkste wezen ooit op aarde, was er één overduidelijke winnaar: de blobvis. De vis ziet eruit als een hoopje gelatine met een dikke neus en een droevig gezicht. Maar nu blijkt dat hij in zijn natuurlijke habitat helemaal niet zo lelijk is als hij lijkt.
“Meneer Blobby.” Dat was de naam die Kerryn Parkinson aan het dier gaf dat ze vond aan de kust van Nieuw-Zeeland tijdens een expeditie in 2003. Tien jaar later werd de vis geselecteerd in de zoektocht naar “het lelijkste wezen ooit op aarde”. Blobby haalde de titel met vlag en wimpel binnen, terwijl hij zijn concurrenten ver achter zich liet.
Vanaf toen vergaarde Blobby immense faam. Hij ging viraal op het internet en kreeg bovendien de eer om de officiële mascotte te worden van de Ugly Animal Preservation Society. Nu blijkt dat dit misschien niet zo heel terecht was...
En meneer Blobby? Die ligt nu in een bokaal in de collectie van het Australische ichthyologie museum, trots met zijn - licht onterechte - titel van “lelijkste wezen ooit”.
Bron: Ugly Animal Prservatoin Societyn, Blobfish, Iflscience (mrt 2018)
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
Betta macrostoma is zeker een van de mooiste vechtlustige vissen - en een van de meest gevoelige. Er is nauwelijks een tweede vissoort die zo vatbaar is voor bacteriële infecties als deze. Veel kwekers weten niets anders om te helpen dan het water van hun kweekbakken permanent over UV-filters te laten lopen. Een kleine tip: leem opgelost in water "registreert ook" bacteriën.
Meestal hebben we deze kostbare vissen niet in voorraad (Aquariumglaser.de), maar af en toe bieden we een paar paren. Dit is zo'n gelegenheid waar sommige gelukkige mensen een leuk kerstcadeau kunnen maken ...
Voor onze klanten: de dieren hebben code 384004 op onze voorraadlijst. Houd er rekening mee dat we alleen aan groothandelaren leveren. Slechts een paar paren beschikbaar! (nov 2018)
Tekst en foto's: Frank Schäfer
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
Wetenschappers hebben een nieuwe vissoort ontdekt die de tot nu toe de diepst levende vissoort is die bekend is. Het dier leeft op een diepte van meer dan achtduizend meter, acht kilometer! Vanwege de gigantische waterdruk is dit een diepte waar maar weinig dieren kunnen overleven. Dit is dan ook de eerste bekende vis die op deze diepten bestaat en is hiermee direct recordhouder “diepst levende vissoort”.
Wetenschappers van de universiteit van Washington hebben het dier ontdekt in de Marianentrog in de Grote Oceaan. Deze trog is met een diepte van 11 kilometer de diepste plaats in de oceanen die momenteel bekend is. De nu ontdekte vissoort heeft de naam “Pseudoliparis swirei” / “Mariana snailfish” meegekregen van de ontdekkers.
Mariana snailfish 
In de periode tussen 2014 en 2017 zijn 37 exemplaren van de Mariana snailfish door de wetenschappers aangetroffen op diepten tussen de 9600 meter en achtduizend meter. Onderzoekers uit Japan hebben de vis zelfs vastgelegd op diepten tot 8178 meter. Hiermee is het momenteel dus de diepst levende bekende vis.
Video van JAMSTEC – diepst levende vis op diepte van 8178 meter
https://youtu.be/Fxkun3DpBno
Leven op 8 kilometer diepte uitzonderlijk
Dat een dier op deze diepte kan leven is uitzonderlijk. Op diepten als deze is de waterdruk immens, iets wat vrijwel alle vissoorten fataal zou worden. Het uiterlijk van de nu ontdekte vis doet ook niet vermoeden dat hij kan overleven op deze extreme diepten, maar bewijst toch anders. Voordeel is dat op deze diepten in de Grote Oceaan geen roofdieren leven die een bedreiging vormen.
Bron: Dierennieuws
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
De grijsbruine wilde vorm van de oranjekleurige dwergkreeft Cambarellus patzcuarensis (CPO) komt oorspronkelijk uit Mexico, waar hij endemisch is in het Patzcuaro-meer (d.w.z. alleen daar). Als gevolg van de enorme milieuvervuiling en het gebruik van buitenlandse vissen voor voedseldoeleinden is het ecosysteem van het Patzcuaro-meer extreem verstoord en wordt een groot aantal dier- en plantensoorten daar helaas zelfs met uitsterven bedreigd, waaronder ook Cambarellus patzcuarensis.
Afbeeldingen:
De oranjekleurige vorm, die nu in de aquaristiek voorkomt is door passende selectie gestabiliseerd. In het wild komt deze variant niet voor.
Met een lengte van meestal 3cm (mannetjes) en 3,5cm (vrouwtjes) zijn de dieren echte dwergkreeften. Alleen in zeldzame uitzonderlijke gevallen kunnen ze een maximale lengte van 5cm bereiken. Deze aquariumsoorten zijn in ieder geval lang niet zo verslaafd aan verstoppen als de meeste grotere kreeften en zijn daarom vaak overdag zichtbaar. Door hun kleine formaat maken Cambarellus-soorten geen rommel in beplante aquaria en kunnen ze bovendien goed gesocialiseerd worden met vissen. Uiteraard moet je je beperken tot kleine en vreedzame soorten die ook na de vervelling, als ze nog zacht zijn, geen gevaar kunnen vormen voor de minikreeftjes.
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
Breviceps macrops is de schattigste kikker ter wereld. Zo luidt de titel van een bij YouTube te bekijken video, die een kleine kikker toont die piept als een rubber speeltje. Ondertussen is het een echte internethype geworden Het is dan ook niet te verwonderen dat de internationale pers gevallen is op dit diertje dat nog geen 5cm. groot is, en de video vertoont in alle online-uitgaves van kranten en magazines.
Het gaat hier over de Breviceps macrops, die in januari 2013 door dierfotograaf Dean Boshoff in Port Nolloth, Zuidafrika gevonden werd. De video werd sindsdien al meer dan 7 miljoen keer bekeken, en tovert bij de kijkers meestal een lach op het gezicht.
Maar het kikkertje zelf heeft allesbehalve reden om te lachen. Het is met uitsterven bedreigd, vooral door zijn beperkte leefgebied, en door de voortschrijdende habitatsverstoring door de mensen.
Voor de video: Klik hier
http://www.youtube.com/watch?v=cBkWhkAZ9ds
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
Thayeria sp. Red Tail Teles-pires
Thayeria (Hokeystick) zijn bekende aquariumvissen. Van de vier wetenschappelijk aanvaarde soorten (T. boehlkei, T. ifati, T. obliqua, T. tapajonica) wordt T. boehlkei meestal aangeboden in de siervishandel. Dit zijn vrijwel uitsluitend nakomelingen, hoewel de soort zeer wijd verspreid is in Zuid-Amerika (Peru, Ecuador, Brazilië en Bolivia).
De Rio Teles Pires is een 1.400 km lange rivier in Brazilië en een van de twee bronrivieren van de Rio Tapajós. Blijkbaar is Teles Pires een hotspot voor biodiversiteit voor Thayeria: zo blijkt uit een recent gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek naar de vissoorten van Teles Pires (Ohara, W. M. et al. (2017): Peixes do rio teles pires: diversidade e guia de identificação.). De auteurs identificeren 3 verschillende soorten: T. boehlkei, de toen nog onbeschreven T. tapajonica en een andere wetenschappelijk nieuwe soort waarbij de laterale streep onder de rugvin begint (zoals bij T. ifati uit de Maroni-rivier in Guyana). Dit type noemen ze voorlopig “fasso ifati”.
Maar de meest spectaculaire nieuwe ontdekking van Teles Pires is waarschijnlijk door hun kieren geglipt: de Thayeria sp. Rode staart! Het is een heerlijk kleurrijke inslag die alle positieve eigenschappen van de T. boehlkei (grootte, manier van zwemmen, sociaal gedrag, eisen aan het aquariumhouden) combineert, alleen dat hij ook nog eens heel kleurrijk is. Of de soort echt uit de Teles Pires komt kunnen we uiteraard niet beoordelen, maar de Duitse groothandel "Aquarium Glaser" kunnen dit nieuwe pareltje nu voor het eerst in grotere aantallen als Duitse nakomeling aanbieden. (sep 2023).
Tekst en foto's: Frank Schaefer
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
Parkwachters hebben een kleine ruitpython (Morelia spilota) met drie functionerende ogen ontdekt in het noorden van Australië. Op de Facebookpagina van het parkbestuur van Northern Territory Parks and Wildlife waren foto’s te zien van de slang, die een extra oog had in het midden van zijn kop. Foto's midden en links - rechts is normale Morelia spilota.
Parkwachters vonden het beestje in de omgeving van Humpty Doo. Dat ligt 40 kilometer ten zuiden van Darwin, de hoofdstad van het territorium Northern Territory. “De slang had eetproblemen en is vorige week gestorven”, vertelde een woordvoerster van het parkbestuur aan het Duitse persagentschap dpa. Het beestje was 40 centimeter lang en nog behoorlijk jong.
Wetenschappers maakten een röntgenfoto van de schedel van het reptiel en zagen dat het geen twee afzonderlijke koppen had. “Het leek meer op een schedel met een extra oogkas”, klonk het. Daarom denken de onderzoekers dat het derde oog zich waarschijnlijk in het embryonale stadium heeft ontwikkeld. Misvormingen komen bij reptielen relatief frequent voor.
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
- Gegevens
vorig bericht < naar > volgend bericht Terug naar > de lijst
De boskikker (Lithobates sylvaticus) is bekend om zijn vorsttolerantie. In de winter bevriest het dier om in de lente weer te ontdooien. Deze kikker leeft in Canada en het Noorden van de Verenigde Staten en is de enige kikker die boven de poolcirkel voorkomt. Een van de meest opmerkelijke eigenschappen van dit dier is het vermogen om zichzelf levend te bevriezen. Dit doet de kikker door gebruik te maken van een soort natuurlijke antivries, dat zich in het bloed van de kikker bevindt. Dit antivriesmiddel is glucose – een soort suiker – dat ervoor zorgt dat het water in de cellen van de kikker niet kan bevriezen.
